Filozoflar olayların çokluğunu birkaç kavramda toplamanın gerekliliğini duydukları zaman Doğru'nun ve İyi'nin yanında Güzel'e de büyük bir yer ayırırlar. Sanatın nasıl bir geçmişi varsa, sanat ve güzellik üzerinde düşünüşün de öylece uzak bir geçmişi vardır. Sanatın değişmelerini nasıl sanat tarihinden öğreniyorsak, güzellik ve sanat üzerindeki düşünüşün de ne gibi evrelerden geçtiğini estetik tarihinden öğrenmekteyiz. Bugünün estetik sorunlarını iyice adamak için, bu alanda yapılan çabaların, kazanılan başarıların tarihini öğrenmekliğimiz gerekmektedir. Sanat ve güzellik sorunları üzerinde kafa yormuş filozoflardan çok sonradaki Alman filozofu Baumgarten, 1750'de yayımladığı bu sorunlarla ilgili kitabına Aesthetica adını verdi. Ama estetik sorunlarla filozofların ilgilenmeleri çok eski tarihlere iner. Estetik doktrinler tarihinin başında Eflatun'u görürüz. Eski Yunanistan'dan önce, başka bir yerde Sanat ve Güzellik üzerinde sistemli bir düşünüşe rastlanmadığı gibi, Yunanistan'da da Eflatun'dan önce böyle şey görülmez. Kimi edebiyatçılar resim, şiir, heykel ve musiki eserleri üzerine yapılan ilk eleştirileri ve ileri sürülen düşünceleri, şiir yarışmaları vesilesiyle verilen yargıları, felsefe ile şiir arasındaki çatışmaları nihayet resim ile şiir üzerindeki yaklaştırmaları estetik düşünceye bir başlangıç olarak gösterirler; yanlış bir görüştür bu. Çünkü bu düşüncelerin, tartışmaların hiç biri sanatın ve güzelliğin özü hakkında felsefi bir sorunu kapsamaz. Sofistik hareket, onun doğuşuna ve gelişmesine engeldi. Dikkat, ruhsal olaylara şüphesiz çevrilmişti. Fakat bu olaylar kararsız, değişken, düşsü sayılıyordu. Ne doğrunun, ne yanlışın, ne iyinin, ne kötünün bulunmadığı yerde güzelden ve çirkinden söz edilemeyeceği gibi, doğru ile güzel, iyi ile güzel arasındaki ayrıntılardan da söz edilemezdi. Böyle düşünüyor Benedelto Croce. Sofistik dönem, Sokrates'in buluşları için gerekli bir hareket noktası olmuşsa da, estetik sorunlar ancak Sokrates'ten sonra ortaya atılmıştı".

---